Bilmiyorum sizin bir yılbaşı geleneğiniz var mı ama bizim var. Soframızda birçok yemek değişebilir ama o asla değişmez. Son otuz yıldır onu hazırlama görevi de mamamda. Evet, bahk dönemi masada topik olur, zeytinyağlı dolma olur ama bizim ailemiz için en önemlisi içli köftedir.
İçli köftesiz bir yılbaşı olmaz ve hatta düşünülemez. Tabii kızartması da güzel ama biz haşlamasını biliriz. Masaya oturulur, herkes hazır olduğunda masaya, kişi sayısı kadar içli köfte gelir. İçlerinden birinin içinde bir tam ceviz vardır, biz ona “döle” deriz. Açıkçası döle kelimesi hangi dilden geliyor; Ermenice mi, Türkçe mi yoksa Arapça mı bilmiyorum; ne fark eder! Ancak ailem için bu kelime tek bir günü, yani yılbaşını temsil ediyor. Döleli içli köfteyi alan kişi o yılın şanslısı sayılıyor ayrıca döle bütün evin bereketi anlamına da geliyor. Kısacası, İstanbul’da nasıl “Nor dari çöreği” varsa bizim de “yılbaşı içli köftemiz” var. Şimdi biz aile içinde şakayla seçiyoruz köfteleri ama İzmir yayam bu döle konusunu aşırı ciddiye alıyor. Onun için ailenin en önemli geleneği bu. Onlar Sasun’da yaşarken, bahk tuttukları için içli köfteleri cevizden hazırlarmış ama içlerinden birine kırık cevizlerle birlikte bir tam ceviz koyar, evin o yılki bereketi kimin omuzlarında olacak anlamak için içli köftelerini seçerlermiş.
Yıl kaç, İzmir yayam da Genco dedem de hatırlamıyor ama bir yılbaşı dönemi yayamın eltilerinden birinin ailesine içli köfte yollamışlar sonra bakmışlar ki içinde döle olan köfte ortada yok. “Evimizin bereketi gitti,” diye korkularından bütün içli köfteleri bozmuşlar, hepsinin içinde döleyi aramışlar. En sonunda hediye gönderilen köftelerden biri olduğuna karar vermişler, “Kusura bakmayın evimizin bereketi,” diyerek geri almışlar.
Kimsenin dölesinin kaybolmayacağı bir yıl olsun. Nor darin şınafor eğni!
