BGST Yayınları’nın tiyatro/kültürel çoğulculuk dizisinden yeni çıkan İster Ağla İster Gül: Sahne Tozlu Anılarım kitabının yazarı Bercuhi Berberyan, kitabın editörü Duygu Dalyanoğlu’nun sorularını cevaplıyor. Söyleşide 1972’den 2007’ye kadar süren zaman aralığında, sonradan Berberyan Kumpanyası adını alacak Ermeni tiyatrocular özelinde, yakın dönem Ermeni tiyatrosu tarihine odaklanılıyor. Cemaat tiyatrosunun oyuncuları, dansçıları, müzisyenleri, teknik ekibi, repertuar tercihleri, özgün ya da uyarlama oyunları, seyirci profili gibi pek çok konu etkinlik kapsamında konuşuluyor.

Etkinliği buradan veya Yesayan Salonu Youtube kanalından izleyebilirsiniz.

(Bercuhi Berberyan’ın kaleminden)

“Biz tiyatrocular kolayca ağlar, kolayca güleriz. Hem ağlatabilir hem güldürebiliriz. Bunu yaparken kimi zaman etkilenir, kimi zaman etkilenmeyiz. Ama her şekilde yaptığımız işi inanarak yaparız. Tiyatro bizim için bir yaşam biçimidir. O daima her şeyimizin önündedir. Bir kez alışmışsak sahne tozu yutmaya, yardan geçebilir ondan geçemeyiz. Toz, koku, küf, ter, soğuk, sıcak vız gelir. Gam, keder, hastalık, ölüm tırıs gider. Alkış her derdin çaresidir.

Öyle çok şey paylaşılır ki bir oyun sürecinde, bir dolu anı oluşur, unutulmaz anılar. “Hatırlıyor musun hani…” ya da “Hiç unutmam, bir gün…” diye başlayan cümlelerin sonu gelmez. Bir araya her gelişte anlatılır. Hem ağlanır hem gülünür.

Kırk yılı geçti sahne tozu kanıma gireli. Çok anı oluştu çook… Oynanan onca oyunun, bir nefesmişçesine uçup gittiği gibi yok olup gitsin istemedim onca yaşanmışlık. Kalsın bir yerlerde. Bilinsin.

Yirmi yılı aşkın bir süredir sahne paylaşmış bir ekibiz biz… Eşim Arto Berberyan’ın ölümünden sonra benimsediğimiz bir de adımız var. ‘Berberyan Kumpanyası’yız biz. Ölüp gitsek de bir gün adımız kalabilir. Özümüz merak edilebilir.

Haydi buyurun siz de dalın sahne tozlu anılarımıza ve… İster ağlayın ister gülün bizimle…”